“Wat ben je aan het doen?,” vraagt Facebook.
Leestijd: 5 minuten
Nou, ik ben aan het genieten van een lekker warm bad, nadat ik vandaag weer een kilometerpaal behaald heb.
Dat zit zo: ViewRanger had ieder jaar “Challenges,” uitdagingen. Een bepaald aantal mijlen fietsen, rennen of wandelen. De te wandelen afstanden waren 250, 500, 1000 en 1500 mijl (en mogelijk nog 2000, maar dat weet ik niet zeker.) Viewranger werd (jammer genoeg) overgenomen door OutdoorActive en langzamerhand werd mijn trouwe begeleider uitgekleed door het moederbedrijf: geen Challenges meer, alleen in OutdoorActive.
Die heeft meteen de boel verder aangepast. Niks mijlen meer, meten doen we in het metrische stelslel, dus kilometers. En om iedereen mee te kunnen laten doen, beginnen we bij 200…. kilometer dus. Da’s maar de helft van de 250 MIJL (want 400 kilometer) van Viewranger en dus een lachertje, voor mij dan. Na de nodige rondwandelingen, (curfew-)rondjes met Diva en drie dagen Noorderrondtochten was deze Challenge al behaald en kon ik op voor nummer twee: 500 kilometer. (Waarom de eerste niet gewoon 250 kilometer is, Joost mag het weten!)
Ook 500 kilometer waren voor mij Engelse pinda’s, en ergens half mei was ook die (virtuele) badge in de pocket. Maar toen kwam een serieuze afstand: 1000 kilometer. Dat heb ik vorig jaar behaald (500 mijl volgemaakt en toen nog even door,) dus dat zou ook dit jaar moeten lukken, met een groot deel van het Pronkjewailpad nog te gaan, een vakantie in het vooruitzicht, misschien nog wat georganiseerde tochten, de MESA-Marche (waar ik nog op hoopte) en héél misschien de Tocht om de Noord, mochten er nog kaarten vrijkomen. De MESA Marche ging weliswaar wel door, maar België was voor Nederlanders nèt twee weken te laat “open”……… en daar baal ik nog steeds ontzettend van, ‘k kin wel jank’n! (Mor ‘k du’t nait😂) Omdat de vrije dagen toch al ingepland waren, volgde een weekje wandelvakantie in de Weerribben-Wieden, dus kilometers heb ik desondanks wel gemaakt!
23 augustus was het zover. Tijdens het wandelen van het Graafschapspad, stapte ik de denkbeeldige 1000-kilometerlijn over. En met nog vier maanden te gaan, zou de hoogste Challenge ook mogelijk moeten zijn: 1500 kilometer. 100 kilometer onder mijn record van 2019, waarin ik (onder anderen) beide Belgische Vierdaagses (MESA en Vierdaagse van de IJzer,) Tocht om de Noord, Walfridusvoettocht Bedum, Ostfriesischer Freiheitsmarsch, Pronkjewailpad en (deels) Noaberpad LAW10 en SP6 Drenthepad liep. Maar met een groot deel van het Graafschapspad nog voor me en TodN, Ostfriesischer Freiheitsmarsch en Walfridustocht daar meteen achteraan, moest dat lukken.
Met voornoemde tochten en de nodige Knapzakroutes, Trage Tochten en Groene Wissels kwam de 1500-kilometerlijn steeds dichterbij. Na de laatste Knapzakroute (K60, Anloo-Schipborg, verslag volgt nog) moest er nog 21 en een beetje kilometer gewandeld worden. Met de Camino Groningen van morgen en een Rondwandeling op zondag, moet dat lukken!
Tja, theoretisch wel, maar de praktijk bleek anders. Afgelopen maandag moest Lena met Anneke naar Groningen, waardoor ik genoodzaakt was, na het werk naar huis te lopen, ruim zevenenhalve kilometer. Nog dertien-en-een-beetje te gaan. De Camino was voldoende…. wederom theoretisch.
Naast OutdoorActive heeft namelijk ook Relive maandelijkse Challenges en die van november omvat het tracken van activiteiten op vier achtereenvolgende dagen. In het weekend worden dat twee, maar na het weekend heb ik middagdienst, dus dat gaat hem niet worden. Gisteravond besloot ik nog een Ronde Tjugchem-Meedhuizen te maken met Diva: 5 kilometer. De snelle rekenaars onder ons hebben nu misschien al uitgevogeld dat er nog 8,3 kilometer resteerden en ik voor “vier op een rij” vandaag óók nog moest lopen. Eén plus één is twee, maar 8,3 min 5….. is nog geen 1500 kilometer. Dus stippelde ik gisteravond een route uit, bestaande uit een combinatie van Diva’s rondje L en de Vier-mijl-editie van mijn Ronde Tjugchem-Meedhuizen. En laat die nu precies uitkomen op… 8,1 kilometer. Nou, waar haal ik tweehonderd meter vandaan?
Een kleine aanpassing in Tjuchem leverde een winst van driehonderd meter op en dat zou dus in theorie genoeg moeten zijn. Na de thee gingen Diva en ik daarom op weg, om de 1500 nog vóór de Camino te halen. Na het eerste stuk (Diva’s rondje L) werd de lucht voor ons wel heel erg donker en het was duidelijk dat het daar regende. Gelukkig trok de bui voorlangs en bleef het bij wat spatjes, wat vooral erg mooi was voor Diva, die houdt namelijk niet zo van nattigheid. Na de levensgevaarlijke route langs de Weereweg (welke idioot moet nu zo no….. oh, wacht, mijn bloeddruk😇,) ging het via een noodweg (die mijn Ronde Tjugchem-Meedhuizen oprekt naar de 4-mijl-editie) naar het Afwateringskanaal en na de extra slinger in Tjuchem terug naar huis via de gewoonlijke route, met uitzicht op de zonsondergang, wat wil je nog meer?
Nou, die vijftienhonderd kilometer! Zou mijn geplande route lang genoeg zijn? Het antwoord is: JA, die was lang genoeg. Na 8611 meter was ik terug bij huis en dat was ruim voldoende om de afstand vol te maken. Bovendien kon ik daardoor de ronde ook een naam geven: na de Ronde Tjugchem-Meedhuizen 4-mijl-editie (6,4 kilometer,) is dit de Ronde Tjugchem-Meedhuizen K2. K2 als in berg, niet als in tweederde van een zanggroepje.
En dan ga ik nu op voor, ja voor de Camino morgen, maar ik bedoel eigenlijk voor de volgende mijlpaal: de duizend. Mijl. Want dat bekt lekkerder dan “vijftienhonderd kilometer.”
Veur ’n Grunneger wel tenminste!
Hilko's Hiking Hoek 