Hoera, hij is binnen, de wandelgids van Streekpad 8, het Graafschapspad.
Leestijd: 5 minuten
Dat is overigens wel derde keus. Ik had namelijk een heel andere vakantiebestemming in gedachten: het Teutoburger Wald. Daar liggen twee Fernwanderwege, de Hermannsweg (van Rheine naar de Externsteine, 156 km.) en de Eggeweg (van de Externsteine naar Marsberg, 73 km.,) die samen de Hermannshöhen vormen. Toen ik foto’s zag op Komoot, was ik verk(n)ocht. De volledige Hermannshöhen in twee weken is misschien te doen, maar met alleen de Hermannsweg was ik al tevreden, de Eggeweg en een verbindingsroute naar het vijftig kilometer zuidelijker gelegen Brilon (inderdaad, startpunt van de Rothaarsteig!) zouden dan later wel komen.
Helaas gooide Lena roet in het eten, want Duitsland, moeilijk, moet je testen, je weet niet of je er überhaupt naar toe mag tegen de tijd dat we vakantie hebben enzovoort, etcetera. Ìk wordt er soms van beschuldigd problemen te zoeken die er niet zijn (waarna later blijkt, dat ze er wel degelijk zijn,) maar Lena kan er ook wat van. Duitsland leek hierdoor verder weg dan ooit en ik gooide de kont tegen de krib, want je kunt wel in Nederland blijven, maar wie zegt dat tegen de tijd dat we vakantie hebben, de campings nog open mogen zijn, of appartementen verhuurd mogen worden! Elke suggestie van Lena stuitte bij mij dan ook op een: “We zugg’n nog wel,” ik kan soms een behoorlijke etter zijn!
Omdat ik wel doorhad dat ik Duitsland op mijn buik kon schrijven, moest ik dus op zoek naar een alternatief. De Dutch Mountain Trail was een optie, maar om nú in Zuid-Limburg te gaan wandelen, nee, doe maar niet. Lena vond de Weerribben-Wieden een mogelijkheid, kon ik het Weerribben-Wiedenpad afmaken, maar voorlopig heb ik even genoeg water en riet gezien, dus ook dat stemde ik weg: “We zugg’n nog wel.“
De Achterhoek trok mij meer en daar ligt rond Winterswijk Streekpad 1, het Scholtenpad. Bovendien heb ik in die omgeving nog wat unfinished business, want het Noaberpad is, nadat ik hem uitgelopen had, verlengd met achttien kilometer van Kleve naar Milsbeek, waar Lena mij aan herinnerde. Fijntjes wees ik haar erop, dat Kleve toch ècht in Duitsland ligt, ik kan soms een behoorlijke etter zijn! Maar goed, de Achterhoek mocht het van mij dan wel worden, dus ging ik op zoek naar de wandelgids van het Scholtenpad. Die bleek niet meer leverbaar, want wat wil het geval? Er komt een nieuwe gids….. in het vierde kwartaal van 2021….. en da’s dus te laat. Weg plannen, tenzij ik puur op GPS en markering zou lopen. Bovendien bleek alles in de buurt van Winterswijk volgeboekt.
Wat mij betreft was het Teutoburger Wald nog steeds een optie en ik heb zelfs Lena betrapt op het checken van de Covid-regels voor Duitsland, maar ze begon er niet over, blijkbaar zag ze nog steeds beren op de weg. Met nog anderhalve week voor de vakantie, vond ze een accommodatie in Zelhem, ook Achterhoek, maar iets westelijker. Met in gedachten de trekkershut, waar we tijdens het Pieterpad bivakkeerden, had ik zo mijn bedenkingen, maar bij gebrek aan beter (ik hield zelfs de optie Weerribben-Wieden al weer open) moest het dat dan maar worden. Aanrijtijd naar Winterswijk en Kleve was een half uurtje, Milsbeek een uur, dus het Scholtenpad en de toegevoegde etappe van het Noaberpad konden ook vanaf daar gelopen worden, alleen, die gids, dat zinde mij niet.
Maar toen ik op de website waymarkedtrails.org keek, zag ik rond Zelhem een geel-rood gemarkeerd lijntje, een streekpad. Maar welke dan, de afkorting Gp zei me niet zo veel. Na doorgeklikt te hebben, bleek het dus om het Graafschapspad te gaan. Met honderdzesentwintig kilometer ruim veertig kilometer langer dan het Scholtenpad, maar zeker te doen in twee weken, inclusief de laatste Noaberpad-etappe en ook niet onbelangrijk: de gids uit 2017 was verkrijgbaar! De plannen stonden vast, het zou het Graafschapspad worden. De GPS-tracks werden gedownload van Wandelnet, er werd een logo ontworpen voor de rechterbovenhoek van de foto’s (die voor het Scholtenpad is al een paar jaar klaar) en de gids moest besteld worden. Maar omdat ik nog steeds “Duutslaand in kop haar,” stelde ik dat nog even uit.
Met nog een week te gaan moest ik achter een nieuwe broek aan (de oude was blijkbaar zo versleten, dat hij opeens doorscheurde) en daarvoor gingen we naar Delfzijl. En als je daar toch bent, kun je ook wel even naar andere winkels. Een boekwinkel bijvoorbeeld. De betreffende gids was uiteraard niet op voorraad, maar ik kon hem, ondanks dat de winkel over een paar weken definitief gaat sluiten, nog wel bestellen. En nu is hij dus binnen.
De voorpret kan beginnen!
Hilko's Hiking Hoek 