Slingerondje

Twee groupies komen op mij afgedenderd: “Daor is die Grune Gek weer!”

Leestijd: 8 minuten

Donderdagavond. Lena vraagt wat ik op mijn bolletjes wil, voor mijn wandeldag over het Scholtenpad van vrijdag. Tja, nou, eeeh….. om eerlijk te zijn heb ik totaal geen zin om vrijdag op pad te gaan. Het weer lijkt niet mee te gaan werken (bewolkt,) de bomen botten wel uit, maar echt groen is het allemaal nog niet en op de één of andere manier loop ik hem liever mét boekje. Bovendien moet er ook iets over blijven voor de grote vakantie, wanneer we, net als vorig jaar, in Zelhem verblijven, dat mooi centraal bleek te liggen tussen Schaarsbergen (Falcon Walk) en Winterswijk (Scholtenpad.) Ik besluit om vrijdag vrijaf te nemen en een andere wandelroute te zoeken voor de zaterdag. De vrijdag kan dan besteed worden aan een bezoek aan Winterswijk en, om toch nog wat beweging te krijgen, aan kringlopen.

Na wat rondneuzen in Locus vind ik een route met een naam (Slingeroute,) dus hoogstwaarschijnlijk gemarkeerd. In de Achterhoek-app is hij in eerste instantie echter onvindbaar. Googlelen dan maar. Dat levert een hit op in de bij de app behorende website: een achttien kilometer lange route vanuit Beltrum, gemarkeerd met blauwe voetstap-pijltjes. Verder geen informatie over de route, geen kaartje of iets dergelijks, zoals bij De Vragenderveld Wandeling, maar gelukkig kan ik het verloop in Locus zien. Zo zie ik dat de route langs de westrand van Groenlo voert…. en dat is mooi. Bij de kringloop in Groenlo heb ik iets gezien, waar ik bij nader inzien misschien toch belang bij heb. Die kringloop is bovendien vlakbij de paaltjesroute, dus staat mijn beginpunt vast.

*Blauwe voetstap-pijltjes, die moet ik volgen*

Om half tien vertrekken we naar Groenlo waar het kringloopartikel toch tegenvalt. Maar het belangrijkste van de dag is natuurlijk het wandelen en Lena dropt mij op de Avesterweg, waar ik omhang. Twee koeien staren mij meewarig na, terwijl ik naar het westen wegstap. De zon schijnt heerlijk op me neer en ik begin het al warm te krijgen. Een drietal hazen rent rondjes door een weiland, een vinkje kwinkeleert in een boom, het is genieten. Wanneer ik het eerste kruispunt nader, hoop ik maar dat de route inderdaad gemarkeerd is, helemaal overtuigd ben ik nog niet, maar mijn twijfel blijkt ongegrond: fier prijkt een blauwe pijl op een paaltje in de berm. Dat scheelt weer een hoop turen op de telefoon.

Twee splitsingen verder, ik loop inmiddels op de Mölleweg, gaat eerst de rugzak af, de jas moet uit, want ik begin het nu aardig warm te krijgen. Met de jas in de rugzak stap ik verder, de Bosmansweg op, om die even later te verlaten. Ik mag de onverharde Damweg op, waarbij ik de keus heb uit een schelpen(fiets)pad en een breed zandpad. Ik ga voor zand.

Vlak voor ik de Mölleweg weer bereik, gaat de route naar rechts, een smal fietspad annex kerkepad (het Möllepad) op. Langzaam verandert het pad in een tunnel van struiken, waarbij na elke bocht avontuur kan liggen. Het avontuur blijft uit, slechts een kapelletje doemt op, vlak voor ik de bebouwde kom van Beltrum binnenloop. En daar moet toch de telefoon weer voor een dag gehaald worden, want bij een kruispunt mis ik een pijl. Ik kan hem gewoon niet gezien hebben, binnen de bebouwde kom is het altijd wat “druk,” zodat je pijlen over het hoofd kunt zien, maar ook in Google Streetview kan ik ze niet vinden. Gelukkig heb ik Locus, zodat ik uiteindelijk uitkom bij het Mariaplein, waar zich SP37 bevindt. SP staat in dit geval niet voor Streekpad, maar voor Startpunt, een soort HUB van het wandelnetwerk. Pas na het Startpunt kom ik weer een pijl tegen, wat in feite de eerste van de route is, aangezien dit het officiële startpunt is.

Al snel laat ik Beltrum weer achter me en ga ik via wederom een fiets-/kerkepad langs een nieuw natuurgebied. Een schuurtje met picknicktafel ziet er uitnodigend uit en omdat het twaalf uur is, neem ik pauze. Deze keer alleen met brood, want de thermosfles ligt thuis…. dat wil zeggen: thuis-thuis, dus in Meedhuizen. Een paar vlindertjes, een witte en een oranjetipje (mogelijk vrouwtje en mannetje) hebben ruzie. Ze zitten ook geen moment stil, zodat een foto er niet in zit. Dan zijn dagpauwogen en citroenvlinders wat minder schuw voor de camera. Na een minuut of twintig hang ik weer om, mijn plekje wordt ingenomen door twee fietsers.

Op de Peppelendijk ziet mijn oog weer eens iets dat er niet is: er lijkt een kab-hout-er in een boom te hangen, een duidelijk geval van gezichtsbedrog…. of toch niet? Wanneer ik dichterbij kom, blijkt het wel degelijk een kab-hout-er te zijn! En dat is niet het enige in het bos. Klompen, honderden klompen. Hangend, staand, liggend. Het is het klompenbelevingscentrum “Gelrica.” Hier kun je je klompervaring (van vroeger) herbeleven. Nou, da’s bij mij niet nodig, in huize De Vries staat steevast een paar klompen bij de achterdeur: altijd makkelijk als je snel even naar buiten moet of wanneer er een vies klusje geklaard moet worden (kippenstr… poep ruimen bijvoorbeeld.) Desondanks is het misschien wel leuk, bijvoorbeeld voor de zomervakantie, Zelhem is niet zo gek ver hier vandaan.

*Geef toe, het lijkt zo net een kab-hou….*

Ik vervolg mijn weg over een derde kerkepad, waarna ik de Baksweg bereik. “Boer Baks,” denk ik meteen, maar naar die boer zal deze weg niet genoemd zijn, die man boerde onder de rook van Roosendaal. Zijn boerderij is tegenwoordig in gebruik bij het Korps Commandotroepen.
Ik verlaat al snel weer de Baksweg, via een zandpad welke mij naar de naamgever van de route leidt: de Groenlose Slinge, of kortweg Slinge. De Slinge is in de twintigste eeuw grotendeels gekanaliseerd, maar vanaf 1998 is men bezig het meanderende karakter van de beek te herstellen.

Nadat ik de beek overgestoken ben, heb ik de keuze uit een fietspad en een iets hoger gelegen zandpad… het zal geen verrassing zijn, dat ik weer voor zand ga. Links van mij stroomt de Slinge, rechts zijn stukken nat hooiland, op één van de velden staat een ree te grazen. Links klinkt opeens kabaal: twee meerkoeten zijn in gevecht. Een derde meerkoet kijkt toe, waarschijnlijk het vrouwtje, waar de andere twee om vechten.

De Slinge blijft mij vanaf nu vergezellen, soms vlakbij, soms wat verder weg. Nadat ik nogmaals de beek gekruist heb, volgt een lang, recht fietspad over een dijkje. De wind heeft vol vat op mij en het begint fris aan te voelen, maar ik laat de jas mooi in de rugzak, ooit komt er een eind aan de dijk. Dat einde komt na anderhalve kilometer, waarna ik langzaam maar zeker weer richting Groenlo loop. Nogmaals kruis ik de beek, om bij de drukke Borculoseweg eerst de beek en daarna de weg over te steken, de Deventer Kunstweg op. Wanneer ik de Avesterweg opstap, zie ik de Mokka al staan wachten.